Τις τελευταίες μέρες ζούμε στο Αρχιπέλαγος των Κυκλάδων μια ανείπωτη τραγωδία. Πριν λίγες μέρες νότια της Φολεγάνδρου χάθηκαν από 18 έως 38 άνθρωποι, ενώ παραμονή Χριστουγέννων κοντά στην Πάρο χάθηκαν τουλάχιστον 16 ζωές. Το ίδιο συνέβη και στα Αντικύθηρα. Μέσα στο καλοκαίρι, τέλος Αυγούστου είχαμε πάλι δύο ναυάγια, το ένα νότια της Μήλου, όπου περισυνελέγησαν 140 άτομα, ενώ λίγες μέρες αργότερα πάλι δεκάδες μετανάστες – πρόσφυγες εθεάθησαν περιπλέοντες νότια της Φολεγάνδρου, αλλά το περιστατικό αυτό για τις λιμενικές αρχές σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Μάλιστα η αφοπλιστική απάντηση της λιμενικού, όταν την επομένη επισκέφθηκα τη Φολέγανδρο, ήταν ότι «κανένα περιστατικό δεν υπήρξε αφού κανένα από τα περιπλέοντα σκάφη δεν ανταποκρίθηκε στο σήμα που εκπέμψαμε».
Φαίνεται πράγματι ότι η στρατηγική των διακινητών έχει αλλάξει και τώρα υπόσχονται στους κατατρεγμένους ανθρώπους μια «καλύτερη ζωή» στην Ιταλία, αφού πλέον η Ελλάδα σε πολλές περιπτώσεις δεν σέβεται ούτε καν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Για αυτό τους αφήνουν να διασχίζουν το Αιγαίο, αφού ούτως ή άλλως δεν έρχονται προς εμάς…Όμως το θέμα δεν είναι τι κάνουν οι διακινητές, αυτοί εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο και στοιβάζουν τους ανθρώπους στα σαπιοκάραβα του θανάτου. Το θέμα είναι τι κάνει συνολικά η ελληνική Πολιτεία και τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι στο τεράστιο αυτό πρόβλημα που οι αιτίες του αφορούν οπωσδήποτε και την Ευρώπη.
Και φυσικά δεν μιλάμε για τις ηρωϊκές προσπάθειες του Λιμενικού Σώματος στις περιπτώσεις των επιχειρήσεων διάσωσης. Ειδικότερα στην περίπτωση των Κυκλάδων και της Πάρου, οι προσπάθειες των λιμενικών ανδρών και γυναικών αξίζουν τον έπαινο μας, γιατί με το λιγοστό προσωπικό και τα ελάχιστα μέσα, υπερβάλλουν εαυτούς για να σώσουν ζωές. Ούτε βέβαια για τους συμπολίτες μας, που εξέφρασαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αλληλεγγύη τους και τη συμπαράσταση τους σε αυτές τις ανθρώπινες ψυχές.
Μιλάμε όμως κυρίως για τους πολιτικούς προϊστάμενους τους και ειδικότερα τον ανεκδιήγητο κ. Μηταράκη και συνολικά την κυβέρνηση, που αντί να δίνουν κατευθύνσεις για αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων στις περιοχές που δεν υπάρχει ανάλογη εμπειρία, αντί να ενισχύουν άμεσα το Λιμενικό και την Αστυνομία με το απαραίτητο προσωπικό και τα ανάλογα μέσα, αναζητούν εναγωνίως να προτείνουμε εμείς που θα δημιουργηθούν νέες δομές υποδοχής. Τα ίδια βεβαίως ισχύουν για τις αδύναμες δομές δημόσιας υγείας στα νησιά μας, όπου φυσικά δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν ουσιαστικά σε ανάλογες κρίσεις.
Είναι σίγουρο ότι οι ροές του μεταναστευτικού – προσφυγικού ρεύματος από τους νέους θαλάσσιους διαδρόμους θα αυξηθούν. Ας αναλάβει επιτέλους η κυβέρνηση τις ευθύνες της προς όλες τις κατευθύνσεις και σε όλα τα επίπεδα. Όσο υπάρχουν πόλεμοι, φτώχεια και τεράστιες ανισότητες, η Ελλάδα φρούριο ή η Ευρώπη φρούριο δεν υπάρχουν ούτε πρόκειται να υπάρξουν. Αν συνεχίσουμε αυτή τη λογική οι τραγωδίες δεν θα έχουν τέλος.
