Σε πτωτική πορεία βρίσκεται η παράκτια αλιεία στη χώρα μας, γεγονός που – σύμφωνα με τον βουλευτή Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται από τη μείωση του αριθμού των αλιευτικών σκαφών, την απομάκρυνση των νέων από το επάγγελμα, καθώς και τη μείωση των ιχθυαποθεμάτων.
Μιλώντας στη συνεδρίαση της Επιτροπής Περιφερειών της Βουλής κατά τη συζήτηση με θέμα: «Προτάσεις – Δράσεις στο πλαίσιο της νέας αλιευτικής πολιτικής περιόδου 2021- 2027», ο κ. Συρμαλένιος έκανε λόγο για την πλήρη έλλειψη θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, με θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές, όπου θα απαγορεύεται η αλιεία εντός αυτών των περιοχών και, πολλές φορές, με τη σύμφωνη γνώμη των συλλόγων των αλιέων.
Επίσης, αναφέρθηκε στην επικείμενη συζήτηση του θεσμικού πλαισίου για εγκατάσταση υπεράκτιων ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων στις θαλάσσιες περιοχές της χώρας, κάτι που ενδέχεται να προκαλέσει σύγκρουση μεταξύ αλιείας και των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Γι’ αυτόν το λόγο, τόνισε, θα πρέπει να προηγηθεί ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός, για να οριστούν και οι προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές, αλλά να μπορούν να γίνουν και όλες οι άλλες δραστηριότητες.
Τέλος, όσον αφορά στον αλιευτικό τουρισμό, επισήμανε ότι είναι ένας πολύ μεγάλος τομέας και ο νόμος 4582, έκανε μια αρχή ωστόσο, πρέπει να υπάρξει διάκριση μεταξύ αλιευτικών σκαφών (που κάνουν αλιευτικό τουρισμό) και τουριστικών σκαφών.
Ακολουθεί η πλήρης ομιλία του Νίκου Συρμαλένιου:
«Η σημερινή συζήτηση είναι πολύ σοβαρή για ένα θέμα που απασχολεί τα νησιά μας και όλες τις περιοχές που είναι σε ακτογραμμές. Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο θα έλεγα ότι η αλιευτική πολιτική στη χώρα μας, διαχρονικά, είναι περίπου το παρά πέντε της αγροτικής πολιτικής. Δεν υπάρχει μέχρι σήμερα εθνική αλιευτική πολιτική. Νομίζω ότι αυτός πρέπει να είναι στόχος. Πρέπει ανεξάρτητα από τα χρηματοδοτικά προγράμματα και τα προγράμματα αλιείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμείς να έχουμε καθορίσει τους στόχους και βάσει αυτών των στόχων να ζητάμε να ενταχθούν διάφορα έργα στα συγκεκριμένα χρηματοδοτικά προγράμματα.
Η πραγματικότητα – πέρα από τα νούμερα και τις απορροφήσεις που κάθε φορά λέμε ότι απορρόφησαν μεγάλο ποσοστό κ.λπ. – είναι ότι φθίνει ειδικά η παράκτια αλιεία, είναι σε τροχιά μείωσης. Τα σκάφη από τα 15.000 άκουσα ότι έχουμε φτάσει στα 12.000 σκάφη. Αυτό σημαίνει ότι η αλιεία στη χώρα μας κινδυνεύει και κινδυνεύει γιατί ακόμα και οικογένειες που είναι ψαράδες, τα παιδιά τους δεν μπαίνουν στο καΐκι για να συνεχίσουν το ψάρεμα. Ακόμα και όσοι έχουν εργαλεία, δηλαδή έχουν καΐκια και έχουν εξοπλισμό, ανεξάρτητα από το πρόγραμμα που πρέπει να υπάρξει για την προσέλκυση νέων αλιέων στο επάγγελμα.
Και αυτό γίνεται διότι, βεβαίως, υπάρχει το θέμα της μείωσης των ιχθυαποθεμάτων. Αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα και φυσικά έχει πολλές αιτίες. Ειπώθηκαν και αυτά. Δεν θέλω να τα επαναλάβω. Όμως, είναι σίγουρο ότι μία από τις αιτίες είναι η έλλειψη θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού. Εγώ πιστεύω ότι κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες να οριοθετηθούν θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές, όπου θα απαγορεύεται η αλιεία εντός αυτών των περιοχών και, πολλές φορές, με τη σύμφωνη γνώμη των συλλόγων των αλιέων. Όμως, αυτά δεν προχώρησαν, γιατί στη χώρα μας ο χωροταξικός σχεδιασμός εξαγγέλλεται, αλλά ποτέ δεν εφαρμόζεται.
Τώρα, θα σας θέσω το ερώτημα, επειδή οσονούπω θα συζητηθεί το θεσμικό πλαίσιο για εγκατάσταση υπεράκτιων ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων στις θαλάσσιες περιοχές μας. Τι θα γίνει; Εκεί δεν θα υπάρχει πολύ μεγάλη σύγκρουση μεταξύ αλιείας και των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας που και αυτές πρέπει να εγκατασταθούν αν θέλουμε να πάμε σε μια απανθρακοποίηση, μέχρι το 2030 και το 2050, όπως έχει θέσει στόχους η Ευρωπαϊκή Ένωση; Και, κατά συνέπεια, θα πρέπει να προηγηθεί ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός; Αυτό είναι το κρίσιμο για να γίνουν και οι προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές, αλλά να μπορούν να γίνουν και όλες οι άλλες δραστηριότητες.
Από εκεί και πέρα, εγώ θα σημειώσω -περισσότερο σαν επικεφαλίδες- το θέμα της αποζημίωσης των ψαράδων από τις ζημιές που γίνονται στα αλιευτικά εργαλεία, τα δίχτυα, τα παραγάδια κ.λπ. από τα δελφίνια, τις φώκιες και λοιπά, που πραγματικά πρέπει να είναι προστατευόμενα είδη. Και ενώ υπάρχουν μέτρα στα Προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί πρακτικός τρόπος αποζημίωσης αυτών των ανθρώπων.
Επίσης, θέλω να πω ότι με την ακρίβεια που καλπάζει τους τελευταίους μήνες και θα κρατήσει αρκετά ακόμα, παρά τα όσα έχουν ειπωθεί ότι είναι προσωρινή, «Ιδού η Ρόδος»: Η πρόταση που έχουμε, στην Τροπολογία που έχουν κάνει όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κάτω στην Ολομέλεια, για μείωση του ειδικού φόρου των καυσίμων στα κατώτερα δυνατά επίπεδα που επιτρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση, Ιδού λοιπόν. Η απόφασή μας να είναι αυτή, έτσι ώστε να ευεργετηθούν και οι ψαράδες μας με τη μείωση του ειδικού φόρου στα καύσιμα, διότι θα έχουν καύσιμο πολύ φθηνότερο από αυτό το οποίο έχουν μέχρι σήμερα.
Επίσης, θέλω να πω, ότι η εθνική αλιευτική πολιτική, σαφώς, πρέπει να δίνει έμφαση στην παράκτια αλιεία. Εμείς στις Κυκλάδες έχουμε περίπου 2.000 καΐκια από τα 15.000, που άκουσα ότι έγιναν 12.000. Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει να μπει και το ζήτημα, τι θα γίνει με τη μέση αλιεία. Τι θα γίνει με τα συρόμενα εργαλεία, τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση σταδιακά τα αποσύρει. Επίσης, σχετικά με την περίφημη βιντζότρατα που έχουν μείνει πολύ λίγα καΐκια, αν είναι να σταματήσει η δραστηριότητά τους, υπάρχει διαχειριστικό σχέδιο εγκεκριμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή δεν υπάρχει; Και αν υπάρχει, μήπως τελικά για να σταματήσει να λειτουργεί αυτό το εργαλείο, θα πρέπει να δοθεί και σε αυτούς τους ανθρώπους μια αποζημίωση, έτσι ώστε, να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα καΐκια τους με άλλους όρους;
Τέλος, όσον αφορά στον αλιευτικό τουρισμό, πράγματι, είναι πολύ μεγάλος τομέας. Νομίζω, ότι ο πρώτος νόμος που ανέφερε και ο κ. Αραχωβίτης, ο ν. 4582, έκανε μια αρχή. Πρέπει να υπάρξει διάκριση μεταξύ αλιευτικών σκαφών που κάνουν αλιευτικό τουρισμό, με τα τουριστικά σκάφη. Εγώ στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στη Μήλο, το έζησα αυτό και υπήρχαν προβλήματα ανταγωνισμού μεταξύ των σκαφών. Άρα, χρειάζεται μία περαιτέρω διερεύνηση και διαχωρισμός αυτών των δραστηριοτήτων.
Κλείνοντας, λοιπόν, κατάρτιση εθνικής αλιευτικής πολιτικής που θα περιλαμβάνει το σύνολο των προβλημάτων, αλιευτικά καταφύγια, ερασιτεχνική αλιεία κ.λπ.. Τα πάντα πρέπει να περιλαμβάνει η εθνική αλιευτική πολιτική, που πρέπει να είναι προτεραιότητα για μια χώρα με εκατοντάδες νησιά και με 15 – 17 χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμή.».
Δείτε το βίντεο της ομιλίας του κ. Συρμαλένιου, κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:
