*Του Ματθαίου Χατζηπέτρου
Παντού σιωπή! Στην Ελλάδα και κυρίως στη Νάξο εννοώ. Γιατί στην Ευρώπη – στις Βρυξέλλες – προγραμματίζεται μεγάλη εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του και για τα εγκαίνια της ονοματοδοσίας Manolis Glezos σε αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου, τον προσεχή Σεπτέμβριο!
Στη Νάξο τι γίνεται; Που βρίσκεται η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τις τιμές που θα του αποδίδονταν; Που είναι ο αδριάντας (ή έστω η προτομή) που θα στηνότανε στ Απεράθου; Από ποιους απαρτίζεται και που συνεδριάζει η συγγραφική ομάδα που θα εξέδιδε το βιβλίο για τη ζωή και το έργο του; Ποιος δρόμος στη Χώρα (Νάξου) έχει πάρει το όνομά του; Και αν για τα δυο πρώτα … δεν πέρασε η ώρα, το τρίτο; Δυο χρόνια τώρα δυσκολεύονται να δώσουν το όνομα σε ένα κεντρικό δρόμο της πρωτεύουσας του νησιού, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρώην Δημάρχου Μανόλη Μαργαρίτη (σε προσωπική συνομιλία που είχαμε) ο ίδιος είχε «κρατήσει» για να του αποδοθεί μετά θάνατον;
Εξάλλου, αυτό ήταν ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα της δημοτικής πλειοψηφίας, στην άρνησή της να υπερψηφίσει την απόφαση του σχολικού συμβουλίου του ΓΕ.Λ. Νάξου το καλοκαίρι του 2020. «Τον έχουμε τιμήσει ήδη με την απόφαση που πήραμε ως Δημοτικό Συμβούλιο, τι χρειάζονται κι άλλες τιμές;»
Όλα αυτά βέβαια αποδεικνύονται … προφάσεις εν αμαρτίαις, ή κατά το λαϊκότερο «όποιος δε θέλει να ζυμώσει, 10 μέρες κοσκινίζει!» Και καλά η δημοτική πλειοψηφία που βρίσκεται σε … άλλο πλανήτη και σε άλλες εποχές, αλλά και η αντιπολίτευση; Δεν υπάρχει κάποιος «να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα» και να δρομολογηθούν άμεσα, επιτέλους, οι αποφάσεις που οι ίδιοι έλαβαν; Γιατί δε βγαίνουν ευθαρσώς και να πούνε ότι ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Αλλά για να αποκαλυφθούν, κάποιος πρέπει να τους στριμώξει…
Έρχομαι τώρα στο Λύκειο, που είχα την τιμή να είμαι επικεφαλής, μέχρι και πριν από 2 χρόνια. Με τι «πρόσωπο» θα πάνε στις Βρυξέλλες τον προσεχή Σεπτέμβριο, επίσημα προσκεκλημένοι της επιτροπής που διοργανώνει την εκδήλωση; Οι καθηγητές (ίσως και ο Διευθυντής) που θα συνοδεύουν υποχρεωτικά τους ανήλικους μαθητές-μαθήτριες, που θα εκπροσωπούν το σχολείο που φέρει το όνομά του, τι θα απαντήσουν σε όσους τους ζητήσουν να τους μεταφέρουν τις εμπειρίες τους από τις δικές τους εκδηλώσεις, στο πλαίσιο των εγκαινίων της δικής τους ονοματοδοσίας, με βάση την Υπουργική απόφαση και την τοποθέτηση της νέας λαμπρής επιγραφής; (Εννοείται πως αν δεν υποχρεωνόμουνα να παραιτηθώ και να φύγω για λόγους ανωτέρας βίας, θα είχε γίνει προ πολλού αυτή η ξεχωριστή εκδήλωση, με την παρουσία πιστεύω και προσώπων από τα ύπατα πολιτειακά αξιώματα, όπως το είχα σχεδιάσει…)
Όλα τα παραπάνω, μου δημιουργούν ποικίλες σκέψεις και ανάμεικτα συναισθήματα! Και αποδεικνύουν περίτρανα το τεράστιο μέγεθος της προσπάθειας που κατέβαλα πριν ακριβώς 2 χρόνια, που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Που κατάφερε να συσπειρώσει (μετά από πολλά χρόνια) ΟΛΑ τα κόμματα του κοινοβουλίου και να δημιουργήσει ένα πρωτοφανές πανναξιακό κίνημα ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, που συγκέντρωσαν 700 και πλέον υπογραφές, υποστηρίζοντας ουσιαστικά την πρόταση και την προσπάθειά μου!
Και ας πολεμήθηκα από «Θεούς και δαίμονες»… Και καλά οι δαίμονες, αλλά και οι «Θεοί»; (Για την αποκατάσταση και μόνο της ιστορικής αλήθειας, είμαι υποχρεωμένος να αναφερθώ σε κάποια γεγονότα και όχι για να περιαυτολογήσω. Εξάλλου, όσοι με γνωρίζουν, έχουν διαπιστώσει υποθέτω, τη σεμνότητα και την ποιότητα του χαρακτήρα μου…) Αντί λοιπόν να μου εκφράσουν τις ευχαριστίες τους έστω, οι ιθύνοντες της διήμερης διαδικτυακής εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2021 στην επέτειο του ενός χρόνου από την «αποδημία εις Κύριον» του μεγάλου αγωνιστή, φρόντισαν να με αποκλείσουν από αυτήν και να με κατηγορούν κι από πάνω «για τραγικά λάθη και εγκληματικούς χειρισμούς»!
Ποιον, εμένα που εμπνεύσθηκα το όλο εγχείρημα, που το επωμίσθηκα σχεδόν μόνος μου, τουλάχιστον στο ξεκίνημά του που ήταν και το πιο δύσκολο. Που έπεισα φορείς και παράγοντες να μου αποστείλουν θερμές υποστηρικτικές επιστολές, που απέσπασα με μαεστρικές κινήσεις τη θετική ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών του Σχολικού Συμβουλίου και μάλιστα μέσα σε ένα κλίμα πολεμικό, από την πλευρά το Συλλόγου Γονέων; Που είχα επανειλημμένες επαφές με το Δήμαρχο, προκειμένου να πείσει την παράταξή του να υπερψηφίσει την πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Που ουσιαστικά κατήγγειλα την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου με την επιστολή μου στον Πρωθυπουργό, υποστηρίζοντας ως όφειλα, την απόφαση του καθ’ ύλην αρμοδίου οργάνου, του Σχολικού Συμβουλίου, του οποίου θεσμικά ήμουν Πρόεδρος, ως Διευθυντής του Σχολείου, πιέζοντάς τον να μην αφήσει να περάσει το… πραξικόπημα!
Κατηγορήθηκα και γι’ αυτό. Ότι λέει «ήταν σαν να ζητούσα από το Μητσοτάκη να μας κάνει τη χάρη να δοθεί το όνομα του Γλέζου στο Λύκειο». Και ρωτώ ευθέως τον κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη. Το κείμενο με τις 700 υπογραφές, δεν θα είχε ως τελικό αποδέκτη το ΥΠΑΙΘ και την Κυβέρνηση; Εκεί, είχαμε το δικαίωμα να πιέσουμε και να ζητήσουμε να ληφθεί θετική απόφαση, και καλώς το είχαμε, εγώ ως εκπρόσωπος και Πρόεδρος του θεσμικού οργάνου που πήρε την απόφαση, δεν είχα το δικαίωμα να την υποστηρίξω μέχρι την κορυφή της κυβερνητικής πυραμίδας; Δεν έπρεπε να υπερασπιστώ με κάθε θεμιτό μέσο την απόφαση που με τόσο κόπο και αγώνα κατάφερα να εξασφαλίσω, προκειμένου να φθάσει στην υλοποίησή της; Αλίμονο αν δεν το είχα και δεν το έπραττα!
Όσο για τη διακομματική ερώτηση των 4 κομμάτων στη Βουλή και την ξεχωριστή του ΚΚΕ, γιατί σκόπιμα απέκρυψαν ότι διαβουλεύθηκα προσωπικά με το Νίκο Φίλη που πήρε την πρωτοβουλία στο Κοινοβούλιο για να κατατεθούν οι συγκεκριμένες ερωτήσεις; Δική μου ιδέα ήταν να απευθυνθεί και στη Ντόρα Μπακογιάννη, η υπογραφή της οποίας ήταν «το κερασάκι στην τούρτα» στην απόφαση του Υπουργείου Παιδείας!
Από τη συγκεκριμένη εκδήλωση παρέλασαν τόσοι και τόσοι, που μάλιστα ορισμένοι δεν είχαν καμιά επαφή με το Γλέζο (π.χ. ο Διευθυντής του Γυμνασίου με Λυκειακές τάξεις Ανάφης). Συν τοις άλλοις, με δική μου πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκαν τρεις σπουδαίες εκδηλώσεις με καλεσμένο το Γλέζο, ως κεντρικό πρόσωπο και ομιλητή, που σίγουρα θα είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό. Μία στα τέλη της δεκαετίας του 1970, στο Σύλλογο Κυκλαδιτών Φοιτητών με θέμα την Εθνική Αντίσταση στις Κυκλάδες, μία στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στη Θεολογική Σχολή Αθηνών όπου φοιτούσα, με θέμα τη συμμετοχή της εκκλησίας και του κλήρου στην Αντίσταση και μία στα μέσα της δεκαετίας του 1990, που ως καθηγητής στο Λύκειο Νέας Πεντέλης τον κάλεσα και μίλησε για τη στρατιωτική δικτατορία και την εξέγερση του Πολυτεχνείου. (Για όλες τις παραπάνω εκδηλώσεις, έχω κρατήσει σημαντικό αρχειακό υλικό)! Επίσης, τα τελευταία χρόνια ως διευθυντής στη Νάξο, προσπάθησα να πραγματοποιηθεί μια εκδήλωση που θα μας επισκεπτότανε να μας μιλήσει σε κάποια επέτειο, όπου και θα τον τιμούσαμε εν ζωή, αλλά δεν τα κατάφερα λόγω της προχωρημένης πλέον ηλικίας του, που δεν του επέτρεπε να ταξιδεύει με πλοία, ιδιαιτέρως τους χειμερινούς μήνες! Με τούτα και με κείνα, δεν είχα κι εγώ μια θέση ανάμεσα σε τόσους και τόσους καλεσμένους στη συγκεκριμένη εκδήλωση;
Ας είναι όμως… Δεν κρατάω κακία σε κανένα! Η συνείδησή μου είναι ήσυχη και καθαρή, ότι έπραξα στο ακέραιο το καθήκον μου, απέναντι στο άξιο τέκνο του χωριού μου και του τόπου μου. Άλλους πρέπει να κυνηγάνε οι Ερινύες, όσοι έχουν βέβαια στοιχειώδες φιλότιμο και ηθική συνείδηση!
Και για να επανέλθω στο αρχικό μου ερώτημα: Τί γίνεται στη Νάξο; Που βρίσκονται οι 700 ναξιώτες υπογράψαντες το κείμενο για την ονοματοδοσία του Λυκείου; Μήπως πρέπει να κινητοποιηθούμε για άλλη μια φορά, προκειμένου να τιμήσουμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου ήρωα και αγωνιστή, όπως του πρέπει, με προγραμματισμένες εκδηλώσεις στ Απεράθου, στη Νάξο και στην Αθήνα; Μήπως πρέπει να γίνει η αρχή από το φετινό καλοκαίρι; Όπως γίνονται φέτος και για το άλλο άξιο τέκνο του νησιού μας, το μέγιστο θεατρικό συγγραφέα, διανοούμενο, αγωνιστή και Ακαδημαϊκό Ιάκωβο Καμπανέλλη; Γιατί πραγματικά τόση σιωπή; Γιατί τόση «νιρβάνα» και νωχελικότητα;
Ας πάρουμε κάποιοι την πρωτοβουλία, ας φτιάξουμε επιτροπές που θα αναλάβουν να συντονίσουν και να βγουν μπροστά, προκειμένου να προγραμματιστούν εκδηλώσεις στη μνήμη του! Και να πιέσουν και το Δήμο Νάξου να δρομολογήσει άμεσα τις ειλημμένες αποφάσεις του. Γιατί ο ναξιώτης Μανώλης Γλέζος είναι Παγκόσμιος και ανήκει στην Αιωνιότητα! Το όνομά του, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν κάποιοι, θα μείνει στην Παγκόσμια Ιστορία ως σύμβολο αγώνα για ευγενή και μεγάλα ιδανικά: Όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, η παιδεία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η πάλη ενάντια στο φασισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται και με όποια μορφή κι αν εκφράζεται! Το έργο του και η προσφορά του αποτελούν καύχημα για τον τόπο μας και οι εκδηλώσεις είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε στη μνήμη του!
Ματθαίος Ι. Χατζηπέτρος
Τέως Διευθυντής
Του Γενικού Λυκείου Νάξου «Μανώλης Γλέζος»
