Στις Κυκλάδες υπάρχουν κλάδοι και τομείς που έχουν εγκαταλειφθεί στη τύχη τους, παρά το γεγονός ότι έχουν μεγάλες και αναξιοποίητες δυνατότητες.
Ο κλάδος της αλιείας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ας αρχίσουμε από όσα δεν έπραξε η κυβέρνηση για να στηρίξει τους ψαράδες σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.
Πρώτα και κύρια, οι ψαράδες μας βρίσκονται σε αδιέξοδο από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Το αυτονόητο θα ήταν να υπάρξει επιδότηση, αναδρομικά, για να καλυφθεί η αύξηση αυτού του κόστους.
Γιατί διαφορετικά το υψηλό κόστος του πετρελαίου καθιστά πλέον ασύμφορη την αλιευτική δραστηριότητα.
Από εκεί και πέρα όμως είναι δεδομένο ότι η ελληνική αλιεία φθίνει, πορεύεται χωρίς πυξίδα. Και όμως, υπάρχουν προτάσεις:
1ον) Εκπόνηση μελέτης για τη βιώσιμη διαχείριση των αλιευτικών αποθεμάτων στο Αιγαίο και στις Κυκλάδες από το ΕΛΚΕΘΕ σε συνεργασία με τους αλιείς.
2ον) Φορολογικά κίνητρα με μείωση κατά 50% του φόρου εισοδήματος για να ασχοληθούν νέοι άνθρωποι, έως 35 χρονών, με την αλιεία. Παράλληλα με κίνητρα χρηματοδότησης αγοράς πρώτου αλιευτικού σκάφους.
3ον) Τροποποίηση του κανονισμού του ΕΛΓΑ για να καλύπτονται οι ζημιές στα δίχτυα από δελφίνια και φώκιες και να καταβάλλονται αποζημιώσεις.
4ον) Χρηματοδοτικό – Τομεακό πρόγραμμα για την ανάπτυξη του αλιευτικού τουρισμού και των αλιευτικών εκδρομών στις Κυκλάδες.
5ον) Απαλλαγή της δαπάνης σε ποσοστό 100% για την ενεργειακή αναβάθμιση αλιευτικών σκαφών .
6ον) Κίνητρα για τη συνένωση μεμονωμένων αλιέων σε ένα συνεργατικό σχήμα που θα μπορεί να τους αποφέρει καλύτερο εισόδημα και να αυξήσει τον κύκλο εργασιών τους.
7ον) Αποτελεσματική αντιμετώπιση της παράνομης αλιείας.
Έχω επιλέξει να καταθέτω προτάσεις και να τις θέτω σε δημόσιο διάλογο. Ο καθένας μπορεί να τις κρίνει.
Πριν τις κρίνει όμως ας απαντήσει σε μια απλή ερώτηση: ‘’Θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει αλιεία στις Κυκλάδες;”
