Χθες 2 Απριλίου ο Τσίπρας επισκεύθηκε την πόλη των Σκοπίων, όπου υποτίθεται ότι πήγε να προωθήσει τις επιχειρηματικές σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων.
Κατ’αρχάς τρεις παρατηρήσεις επί της σημειολογίας του ταξιδιού:
1. Δεν επιτρέπεται ο Έλληνας Πρωθυπουργός να μην γνωρίζει την ονομασία του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης.
2. Όταν είσαι Πρωθυπουργός δεν συμπεριφέρεσαι με την αβάστακτη ελαφρύτητα μαθητή σε πενταήμερη εκδρομή.
3. Εφόσον έχεις θέματα να διαπραγματευτείς ή να προωθήσεις επικεντρώνεσαι σε αυτά και δεν χαζολογάς ανούσια για την προσωπική ζωή της κόρης του φίλου σου.
Είναι προφανές όμως ότι το συγκεκριμένο ταξίδι είχε δύο προφανείς στόχους:
1. Να «λουστράρει» την επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών.
2. Να εμφανίσει ότι υπάρχουν οφέλη από αυτήν την συμφωνία, διότι ο Τσίπρας και ο Ζάεφ έχουν μπροστά τους εκλογές στις οποίες η συμφωνία επιφέρει σημαντικό πολιτικό κόστος.
Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε και πάλι στην ίδια την συμφωνία των Πρεσπών, η οποία είναι καταφανώς επιζήμια για την Ελλάδα, δεδομένου ότι αφήνει μεγάλα περιθώρια πυροδότησης των αλυτρωτικών διαθέσεων των γειτόνων μας.
Εξάλλου ακόμη δεν γνωρίζουμε εάν είναι προϊόν συναλλαγής με την Τρόικα που σχετίζεται με την αποφυγή περικοπών των συντάξεων, ή με εξωγενείς οικονομικούς παράγοντες όπως δηλώνει ο Καμμένος.
Ας έρθουμε όμως στον υποτιθέμενο στόχο του ταξιδιού, δηλαδή στην προώθηση οικονομικών και επιχειρηματικών σχέσεων.
Ορισμένες παρατηρήσεις:
*Από την τελευταία δεκαετία του προηγούμενου αιώνα η Ελλάδα έχει εισχωρήσει επιχειρηματικά στην γειτονική χώρα. Ελληνικές εταιρίες πρωταγωνιστούσαν στην ενέργεια, τα καύσιμα, τις τηλεπικοινωνίες, τις κατασκευές, την χαλυβουργία, το εμπόριο και τον τραπεζικό τομέα στην γειτονική χώρα. Τότε δεν υπήρχε καμμία συμφωνία, αλλά αυτό δεν ήταν εμπόδιο να επικρατήσουν οι Ελληνικές επιχειρήσεις. Απλά τότε υπήρχε μια ισχυρή Ελληνική οικονομία.
*Εάν δει κανείς την σύνθεση της Ελληνικής αποστολής οι περισσότεροι επιχειρηματίες έχουν ενδιαφέρον για μεγάλα έργα υποδομής. Αυτού του είδους τα έργα σήμερα είναι λίγα στην μικρή αυτή χώρα και επειδή θα χρηματοδοτηθούν και από διεθνείς οργανισμούς, θα υλοποιηθούν μέσω διεθνών διαγωνισμών. Επομένως όσο μεγάλη και αν είναι η φιλία του Τσίπρα με τον Ζάεφ, ελάχιστη σημασία έχει.
*Είναι περίεργο να έχεις θέματα με την άλλη πλευρά για τις εμπορικές ονομασίες προϊόντων, που θίγουν κυρίως την Ελληνική πλευρά και να τα παραμπέμπεις σε επιτροπή που θα καταλλήξει σε προτάσεις μετά από τρία χρόνια. Πολλά από αυτά τα προϊόντα εντωμεταξύ θα υποστούν αθέμιτο ανταγωνισμό και θα κινδυνεύσει η παρουσία τους στο διεθνές εμπόριο. Εάν κάποια από αυτά δεν αντέξουν στις πιέσεις, θα έχουν χαθεί επενδύσεις στη διανομή και εμπορία, θα έχουν πληγεί οικονομικές επιχειρήσεις και θα έχουν χαθεί θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.
*Στην παρούσα συγκυρία υπάρχει έλλειψη επενδύσεων και δημιουργίας θέσεων εργασίας στην Ελλάδα. Ποιος άραγε είναι ο λόγος που ο Τσίπρας κόπτεται για επενδύσεις εκτός Ελλάδος; Κατανοώ ότι μπορεί να υπάρχει πρόσκαιρη σκοπιμότητα να βάζουμε τη ΔΕΗ να αγοράσει πανάκριβα μία χρεοκοπημένη εταιρία που ανήκει σε συγγενείς του Ζάεφ. Κατανοώ επίσης ότι η χαμηλή φορολογία και το χαμηλό εργασιακό κόστος στη γειτονική χώρα, ενδεχομένως να αποτελούν δέλεαρ για κάποιους επιχειρηματίες. Όμως στην πραγματικότητα δεδομένου ότι η μικρή τοπική αγορά δεν μπορεί να απορροφήσει το σύνολο της δυνητικής παραγωγής από τις εκεί εγκατεστημένες Ελληνικές επιχειρήσεις, θα υπάρχει πάντα κίνδυνος η εκεί παραγωγή προϊόντων, να λειτουργήσει ανταγωνιστικά σε παραγόμενα στην Ελλάδα προϊόντα (πχ κλωστοϋφαντουργία) και εν τέλει να ζημειώσει την Ελληνική παραγωγή και τις θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.
Συμπερασματικά, ο πόνος του Τσίπρα για Ελληνικές επενδύσεις στη γειτονική χώρα είναι είτε προσχηματικός είτε προϊόν άγνοιας του τρόπου λειτουργίας της αγοράς. Σίγουρα όμως είναι μία ξεκάθαρη προσπάθεια στήριξης της επιζήμιας συμφωνίας των Πρεσπών. Αν ο Τσίπρας επιθυμεί την πρόοδο της Ελληνικής επιχειρηματικότητας θα μπορούσε να ασχοληθεί με την τόνωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας, την εύρυθμη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, τη μείωση εισφορών και κρατήσεων, τη βελτίωση της δημιουργίας της δικαιοσύνης, την σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, την προσέλκυση επενδύσεων, τη μείωση των φορολογικών συντελεστών κλπ
Δηλαδή ότι απεχθάνεται η παλαιοκομμουνιστική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Γι΄αυτό πρέπει να φύγει.
Γιώργος Βακόνδιος
Πολιτικός Κυκλάδων ΝΔ
Υπεύθυνος ακτοπλοΐας Τομέα Ναυτιλίας
