Είναι της μόδας τελευταία το GFY. Το είπε τις προάλλες για τον Μητσοτάκη ο αθυρόστομος δημοσιογράφος Θανάσης Καρτερός. Το έγραψε στα ΝΕΑ και για τον Πούτιν ο ευπρεπής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Ιωακειμίδης. Με την αγγλική συντομογραφία, μιας απρεπούς έκφρασης, νομίζει ένας αγροίκος υβριστής ότι αποπλύνει τον ρύπο. Λευκαίνει τη μαυρίλα. Απενοχοποιεί συμπεριφορές. Αποφεύγει τις συνέπειες. Είναι γνωστή η φράση στη slang γλώσσα, τη λιμανίσια. Oh mon Dieu!
Είναι γνωστή επίσης η παροιμιώδης φράση του Λορέντζου Μαβίλη στη Βουλή: «Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει, υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν». Μόνο που αναφερόταν στις μορφές της γλώσσας μας και όχι στη χυδαιότητα του προφορικού λόγου ενίων υποκριτικά ευγενών.
Όχι, στα Γραφεία και στους διαδρόμους του Δημαρχείου δεν ακούστηκε ακόμα αυτή η ύβρις των τριών λέξεων. Ακούγονται, όμως, από ευέξαπτο υψηλά ιστάμενο ύβρεις και απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί σε υπαλλήλους και αιρετούς, κατά προτίμηση σε μη «κυκλωματίες» και κολλητούς. Σε τελευταίους είναι «φιλοφρονέστατος καὶ μελιχρὸς τοὺς τρόπους», όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης. Με αστική ευγένεια.
Αυτό το λεκτικό bulling δεν είναι τωρινό, αλλά πρέπει μα σταματήσει πάραυτα. Εδώ και τώρα. Ουδείς δικαιούται να συμπεριφέρεται με αυτόν τον υποτιμητικό τρόπο που είναι και ποινικά κολάσιμος. Αλλά και το αξίωμα του υβριστή υποβαθμίζεται με τα… γαλλικά του.
Où suis-je donc?
Ουδείς δικαιούται να καταρρακώνει προσωπικότητες και να μειώνει ανθρώπους που προσωρινά ελέγχει και όχι διαφεντεύει. Η ποινικά τιμωρητέα συμπεριφορά κάπου θα ξεσπάσει. Γιατί το πράγμα έχει ξεχειλώσει και το…GFΥ είναι ο ευπρεπέστερος τρόπος αντιμετώπισης του κυρίου καρεκλοκένταυρου.
Μήπως φταίει και το διαδεδομένο πλέον σύνδρομο «Αντιπρόεδρος Εδεσσαϊκού», που η σύγχρονη γλωσσολογία δεν θα το αφήσει απαρατήρητο;
Όχεντρα
