Τόπε με σιγουριά σε κάποιους και τόκανε. Και δεν του τόχα του άτιμου. Σιγανοπαπαδιά. Δούλευε μεθοδικά και κλιμακωτά. Μπορεί να το ψιθύριζαν τα χωραΐτικα πολιτικά πηγαδάκια, αλλά το …αρτεσιανό νερό ήταν περισσότερο φήμη παρά είδηση. Μπορεί να τόλεγαν τ’ αηδονάκια κάτω στα ρέματα των Μελάνων, αλλά ποιος τα πίστευε. Τελικά δεν ήταν ψέματα. Ο Πολυκρέτης υποψήφιος δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων!
Στην αρχή ανεξαρτοποιήθηκε. Ο Λιανός μάλλον περίμενε αυτό το βήμα. Σου λέει και «Διχασμένοι Μπορούμε». Άλλωστε ούτε καλημέρα δεν έλεγε με τον αντιδήμαρχό του. Και τι έκανε την επόμενη μέρα. Αναθέτει στον Βαθρακοκοίλη και τις αρμοδιότητες του Πολυκρέτη και τον ορίζει μέλος της Οικονομικής Επιτροπής. Μπορείτε να φανταστείτε αρμόδιο αντιδήμαρχο για τα Οικονομικά –τον Βαθρακοκοίλη, τον λάτρη του Αριστείδη, όχι του δίκαιου, τόσο μπροστά πάει ο άνθρωπος!-, να μη μετέχει μέχρι τώρα στην Οικονομική Επιτροπή του Δήμου; Μπορείτε να φανταστείτε στο Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής να μη μετέχει ο Σταϊκούρας; Αλλά αυτό είναι άλλου παπά Λιανού (όχι του παπά Κώστα) Ευαγγέλιο.
Προηγουμένως είδαμε σε διαδικτυακό συμβούλιο του Μαυρομμάτη -που κατά τα άλλα συνωστίζεται ψηφοθηρικά στο κορωνοθέατρο Καμπανέλλη -τον πολύ Πολυκρέτη να αποχωρεί… λόγω προβλημάτων σύνδεσης, αφού έκανε μια αντι-λιανική μικρή παρέμβαση. Δεν προλάβαμε, όμως, να δούμε τη χωροταξική μετακίνησή του σε Δημοτικό Συμβούλιο με φυσική παρουσία των μελών του. Θα το δούμε κι αυτό, που λίγη βέβαια σημασία έχει, αφού τα γεγονότα μας πρόλαβαν. Οι Λιανοπολυκρέτηδες και τα εγγράμματα περιβάλλοντά τους μπορεί να το ξέρουν ή θα το μάθουν. Αποδίδεται στον Μακ Μίλαν, τον Βρετανό συντηρητικό πολιτικό που διετέλεσε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας μεταξύ 1957 και 1963. Όταν ρωτήθηκε, λοιπόν, από έναν δημοσιογράφο, «τι φοβάστε περισσότερο κύριε πρωθυπουργέ;», εκείνος απάντησε: «Τα γεγονότα αγαπητέ μου, τα γεγονότα».
Στις 12 Σεπτέμβρη, λοιπόν, έσκασε η είδηση. Και κάποιοι έσκασαν από το κακό τους. Είδαμε ηχογραφημένο μήνυμα του Πολυκρέτη από χώρο που είχε σχεδιαστεί επιτηδευμένα. Η πιάτσα λέει ότι ήταν σε όροφο του κτηρίου του, δίπλα στου Λιόφαγου. Ο Πολυκρέτης ήλθε μέρα, όχι νύχτα όπως μας απειλεί ο Ερντογάν, και μάλιστα με την έναρξη του σχολικού έτους. Τυχαία επιλογή; Δεν το νομίζω. Όποιος ξέρει γρυ(λάκη) από Ιστορία, το 1829 την ίδια ημερομηνία έγινε η μάχη της Πέτρας, τελευταία μάχη της Ελληνικής Επανάστασης. Κάποιες τέτοιες σημειολογικές εγγραφές δεν περνούν απαρατήρητες από κάποιους του πολυκρετικού αρχαιόπληκτου περιβάλλοντος.
Δεν θα μείνουμε στα σύμβολα της εικόνας και στα νοήματα του μηνύματος, παρά το ότι είχε εν μέρει δίκιο ο Μιτεράν που είπε ότι πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. Ελπίζω ο Πολυκρέτης να γνωρίζει ότι στον αναγεννησιακό πίνακα της Σχολής των Αθηνών που, άγνωστο γιατί, στόλιζε το επί τούτω διακοσμημένο γραφείο του και το στημένο σκηνικό, δεν έχουν αποσαφηνιστεί πολλά πρόσωπα. Είναι και αυτό ένα σημείο αναφοράς για το περιβάλλον και τα αόριστα περιεχόμενα της δημοτικής πρότασης Πολυκρέτη;
Επειδή μου αρέσει να ακούω την πολιτική και δημοτική αγορά της Νάξου, όλες τις φωνές και όλες τις πλευρές, η ανακοίνωση της υποψηφιότητας Πολυκρέτη δεν τάραξε και πολύ τα λιμνάζοντα και όζοντα δημοτικά ύδατα. Ήταν μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δεν επηρέασε τους τοπικούς, δημοτικούς …χρηματιστηριακούς δείκτες. Η συνέχεια θα έχει ενδιαφέρον. Πάντως δεν πιστεύω τους ψιθύρους ότι το (όχι απονενοημένο, φαντάζομαι) γενικόλογο διάβημα αυτό γίνεται για να παζαρέψει στο τέλος κάποια πράγματα. Θυμάστε τη δημοτική συγκόλληση Μαργαρίτη-Λιανού; Τα επόμενα βήματα και η συγκεκριμενοποίηση των στόχων θα δείξουν.
Πάντως, ο Πολυκρέτης τόπε με σιγουριά σε κάποιους και τόκανε. Τώρα το συνειδητοποιεί και το μέγαρο Ναξ-ίμου, που δειλά-δειλά σιγοτραγουδά, αναστενάζοντας, Καίτη Γκρέυ:
«Το ’πες και το ’κανες/ότι θα με τυραννήσεις… Ήρθε η ώρα σου/ό, τι θέλεις να μου κάνεις,/ήρθε η ώρα σου/τη ζωή να μου πικράνεις./Κι είναι στο χέρι σου/κι όταν θες να με πεθάνεις… αααα ….ααααα…α!»!
Όχεντρα
