Τελικά είμαι μεγάλος gambler, μεγάλος gambler, ακούστηκε να μονολογεί μεγαλόφωνα από το oval-shaped γραφείο.
Η Lady Kaga ανησύχησε. Χωρίς να χτυπήσει την πόρτα, όπως επιβάλλουν οι άγραφοι κανόνες της ευγένειας, που τηρεί απαρέγκλιτα, μπήκε μέσα σαν σίφουνας να δει αν είναι καλά το αφεντικό. Ανησύχησε. Εκτός από κρίσεις μεγαλομανίας, δεν είχε διαγνώσει μέχρι σήμερα άλλο ψυχικό σύμπτωμα. Δεν είναι, όμως, και ψυχίατρος.
Τον είδε στην κορυφή του ωοειδούς γραφείου να παίζει με το iPhone 14 Pro Max, νέο μετ-αμαζον-ικό απόκτημά του.
-Συνέβη κάτι;
-Δεν έχεις καταλάβει, αφού ξημεροβραδιάζεσαι εδώ μέσα, ότι η κίνηση που έκανα με τους αντιδήμαρχους ήταν ματ; Όχι θα άφηνα ελεύθερο χώρο στους Μανώληδες να κάνουν παιχνίδι. Στο επιθετικό κομμάτι με παραδέχομαι…
-Τόσο μεγάλο πια είναι αυτό το κατόρθωμα; Εσύ έχεις το μαχαίρι και το πεπόνι, όπως λέμε στο Δαμαριώνα. Εσύ κι εγώ, για να κυριολεκτούμε.
-Ναι, αλλά δεν βλέπεις, κλεισμένη που είσαι σε αυτό το (κυριολεκτικά) ρημάδι και με τα τηλέφωνα στ’ αυτιά, τι κινήσεις κάνουν αυτοί με πολύ κόσμο που έχω, λέει, δυσαρεστήσει με τη συμπεριφορά μου. Πες μου ειλικρινά, είμαι άψογος απέναντί σου;
-Κύριος, Sir. Στο ύψος σου. Τζάμι. Υπόδειγμα.
-Έλα από δω να δεις τα συγχαρητήρια μηνύματα που πήρα. Παρόλο που είμαι ταπεινούλης και ντροπαλούλης -αυτό είναι κοινά αποδεκτό-, με κολακεύουν, πώς να το κάνουμε.
Σου διαβάζω τα ονόματα και όχι το κείμενο, γιατί κάποιοι χρησιμοποιούν και shocking λέξεις, ξέρεις αυτές που λέμε στις αντροπαρέες. Με τη σειρά που τα έλαβα, από τα τελευταία στα πρώτα, bottom-up approach, όπως λέμε στις Εγκαρές, σου διαβάζω: Νίκος Βαθρακοκοίλης, Δημήτρης Μανιός, Γιάννης Γαβαλάς, Νίκος Σιδερής, Δημήτρης Πράσινος, Γιάννης Ταγκούλης, Βαγγέλης Παντελιάς, Βαγγέλης Κατσαράς, Σέργης Νίκος, Ηλίας Ορφανός
-Τον Νίκο Νομικό δεν άκουσα, δήμαρχε…
-Τι περιμένεις από αυτούς τους αριστερούς; Αχάριστοι, πάντα. Ούτε ένα ευχαριστώ.
-Ναι, αλλά κι εμείς τον αφήσαμε τον άνθρωπο να τρέχει στα δικαστήρια για το αυτονόητο, αφού έπρεπε να είναι αντιδήμαρχος με τον νόμο που ίσχυε στις εκλογές και όχι με αυτόν που ψηφίστηκε μετά για χάρη μας. Φαντάσου να πηγαίνανε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και κάποιοι πρόεδροι κοινοτήτων.
-Δεν επιτρέπεται να τα λες εσύ αυτά, έστω και μεταξύ μας. Είπαμε να συνδιοικούμε, όπως λέει ο κόσμος, αλλά όχι και έτσι. Δεν βλέπεις το δάσος, κορίτσι μου. Τους βόλεψα όλους, αν και δεν ήμουν υποχρεωμένος να το κάνω. Ο νόμος έχει ένα «έως». Εγώ εξάντλησα τον αριθμό και των έμμισθων και των άμισθων, όπως με συμβούλεψε και ο Φώτης, αν και θα έβαζα και τον Μανώλη αν δεν την έκανε.
-Και εγώ, δήμαρχε, σου είπα να κάνεις έτσι. Το ξεχνάς;
-Άντε και εσύ και ο κολλητός μας ο Μανώλης.
-Όχι θα έδινα κενό χώρο να παίξει μπαλίτσα ο Πολυκρέτης. Ενώ τώρα τους έδωσα επιστρεπτέα… πολιτική προκαταβολή. Και τα κοκόρια μου γεννούν, κοπέλα μου. Δεν βλέπεις τον άλλο μπαλαδόρο, τον Κατσαρά; Μάγεψε τα Λόντρα. Σειρά έχουν Παρίσι, Νιού Γιόρκ, Βουδαπέστη, Βιέννη, που τραγουδά και η Βέμπο.
-Αλλά μπρός στη…Νάξο, «καμιά μα καμιά σας δε βγαίνει».
-Στη Νάξο τη δική μου, ε, να το τονίζεις, γιατί ξέρω ότι έχεις αναλάβει γραμματέας και άλλων εξωδημοτικών φορέων και προσώπων. Νομίζεις δεν τα μαθαίνω;
-Εσύ, όμως, είσαι απίθανος. Ποιος να συγκριθεί μαζί σου…Ζηλεύεις;
-Όχι. Εξάλλου, με ενημερώνεις. Έστω μετά. Χαρτί και καλαμάρι (είναι κι η εποχή τους, να ξέρεις). Έτσι τετ α τετ θέλω να τα λέμε. Κυκλοφορούν και παράνομα λογισμικά, μην το ξεχνάς.
Εκείνη την ώρα χτυπά το τηλέφωνο. Ήταν ο Πράσινος, ο τοπικός αντιδήμαρχος Δονούσας.
-Δήμαρχε, γιατί με μειώνεις έτσι;
-Τι έκανα, ρε Δημήτρη;
-Είναι δυνατόν να αναθέτεις την έκδοση αδειών και την τέλεση πολιτικών γάμων που αφορούν το νησί μου στον αντιδήμαρχο Σχοινούσσας; Μόνο για τη Δονούσα το κάνεις αυτό.
-Μα αυτό ίσχυε και πριν, τώρα το κατάλαβες;
-Ναι, αλλά τώρα έχουμε αριστερό αντιδήμαρχο στη Σχοινούσσα και μπορεί να αυξηθούν οι πολιτικοί γάμοι, ξέροντας πόσο αυτοί οι άθεοι δεν έχουν διάθεση να μιλήσουν στον κόσμο για την ιερολόγηση του γάμου. Αλλά και ξένοι μπορεί να έρθουν και να παντρευτούν εδώ, αυξάνοντας τον τουρισμό μας.
-Άσε να το σκεφτώ, Δημήτρη. Δος μου ένα τράτο.
Η Lady Kaga κοιτούσε όλη την ώρα της συνομιλίας από το παράθυρο τη Σφίγγα, προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο.
Ο δήμαρχος μονολόγησε και πάλι, όπως στην αρχή: Και είχα ένα προαίσθημα ότι ο μήνας αυτός με την πανσέληνο και την ταυτόχρονη έκλειψη του φεγγαριού κάτι θα μας φέρει. Όχι καλό, όπως λέει και ο φίλος μου ο Λεφάκης.
Όχεντρα
