Συνέντευξη του Μανώλη Γλέζου στην "Αυγή"

Με αφορμή την περιοδεία του Μανώλη Γλέζου στην Γερμανία, για το ζήτημα των Γερμανικών οφειλών, ο Μ.Γλέζος έδωσε συνέντευξη στην “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ” και στην Αναστασία Γιαμαλή.

Ο Μ.Γλέζος μίλησε στο Αμβούργο, σε μεγάλη συγκέντρωση, ενώ η εφημερίδα θυμίζει και το πρόγραμμα των επομένων ημερών που είναι..

Τρίτη 5/5 (Βερολίνο): Ομιλία του Μανώλη Γλέζου σε εκδήλωση που διοργανώνεται από την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων (ΟΕΚ) της Γερμανίας με θέμα «Γερμανικές οφειλές στην Ελλάδα» στις 19:00 στην αίθουσα του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου (Mittelstr. 33, 12167 Berlin).

Πέμπτη 7/5 (Βερολίνο): Ομιλία του Μανώλη Γλέζου στην επίσημη εκδήλωση που διοργανώνει στο Γερμανικό Κοινοβούλιο η κοινοβουλευτική ομάδα του Die Linke για την αντιφασιστική νίκη και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Παρασκευή 8/5 (Βερολίνο): Εκδήλωση που διοργανώνεται από την Ευρω-κοινοβουλευτική ομάδα του Die Linke προς τιμή του Μανώλη Γλέζου και της Beate Klarsfeld με θέμα «70 Χρόνια από την ημέρα της Απελευθέρωσης: Συζητάμε για τη μεταπολεμική Ευρώπη, Διαμορφώνουμε τη σημερινή Ευρώπη» στις 18:00 στην αίθουσα BABYLON (Rosa-Luxemburg-Straße 30, 10178 Berlin).

Σάββατο 9/5 (Βερολίνο): Συμμετοχή του Μανώλη Γλέζου στις επίσημες εκδηλώσεις μνήμης για την αντιφασιστική νίκη και την απελευθέρωση του Βερολίνου από το ναζισμό που διοργανώνει το Die Linke.

Μέχρι στιγμής από την περιοδεία σας, τι συμπέρασμα έχετε αποκομίσει. Η γερμανική νεολαία αλλά και η κοινωνία ευρύτερα γνωρίζει τι έγινε πριν από 70 χρόνια και γιατί θέτουμε το ζήτημα των οφειλών;

Είναι κάπως πρόωρο να μιλήσουμε με βεβαιότητα για συμπεράσματα, γιατί δεν έχω πάει παρά μόνο στο Χανάου και στη Φρανκφούρτη. Βέβαια η εμπειρία μου από τις δύο αυτές πόλεις ήταν απολύτως θετική, με κυριότερο αποτέλεσμα το σχηματισμό από Γερμανούς πολίτες Επιτροπής Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών για λογαριασμό της Ελλάδας και στις δύο πόλεις.

Ωστόσο είναι αλήθεια ότι ήταν αναγκαία αυτή η εκστρατεία ενημέρωσης, γιατί η γερμανική κοινωνία στο σύνολό της, και όχι μόνο η νεολαία, αγνοούν τα πραγματικά περιστατικά που δικαιολογούν και νομιμοποιούν τις ελληνικές απαιτήσεις. Η αποναζιστικοποίηση, πυλώνας της οποίας θα ήταν η ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών για το τι πραγματικά συνέβη σε ολόκληρη την Ευρώπη στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, έπεσε θύμα του Ψυχρού πολέμου. Αναγνωρίζοντας το Ολοκαύτωμα, η μεταπολεμική Γερμανία θεώρησε ότι ξεμπέρδευε με το παρελθόν. Αναμφισβήτητα έπρεπε να αναγνωριστεί το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Αλλά δεν ήταν αυτό το μόνο έγκλημα του ναζισμού. Η ανάγκη των ΗΠΑ να εδραιώσουν, μέσω της τότε Δυτικής Γερμανίας, την παρουσία τους στην Ευρώπη ως αντίπαλου δέους στη Σοβιετική Ένωση, αποσιώπησε τα άλλα εγκλήματα, επιτρέποντας στους Γερμανούς να «γυρίσουν σελίδα», χωρίς να έχουν διαβάσει την προηγούμενη.

Αλλά μη νομίζετε ότι δεν συνέβη το ίδιο και στην Ελλάδα. Πέρα από την τιμωρία ελάχιστων δωσίλογων (και ακόμα λιγότερων Γερμανών ναζιστών), οι υπόλοιποι βρέθηκαν στις αγκάλες του κράτους, ως διώκτες εκείνων που πραγματικά είχαν αγωνιστεί ενάντια στο ναζισμό, για την απελευθέρωση της χώρας.

Τέλος, η συμφωνία του Λονδίνου, το 1953, που μετέθετε σε μια αόριστη στιγμή του μέλλοντος (όταν θα επανενωνόταν η χώρα) την αποπληρωμή των ήδη επιδικασμένων αποζημιώσεων προς τα κράτη και τους λαούς που είχαν πληγεί από το Γ΄ Ράιχ, βοήθησε στη λήθη και την παραπληροφόρηση. Και όταν έφτασε η ώρα της επανένωσης της Γερμανίας, πρωταγωνίστησαν και πάλι οι ΗΠΑ στην πονηρή συμφωνία «2 + 4» της Μόσχας, όπου 2 ήταν οι Γερμανίες (Δυτική και Ανατολική) και 4 οι εκπρόσωποι των νικητών του πολέμου (ΗΠΑ, Ρωσία, Αγγλία και Γαλλία), με την Ελλάδα να αγνοείται και να αποκλείεται. Κι όμως, ολόκληρη η Ελλάδα ήταν ένα Ολοκαύτωμα. Παραπάνω από χίλια τα καμένα και ξεθεμελιωμένα χωριά, ολοσχερώς κατεστραμμένες οι υποδομές της χώρας (σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο, λιμάνια, εμπορική ναυτιλία κ.ά.), δεκάδες χιλιάδες οι εκτελεσμένοι, εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί από την πείνα… Ατέλειωτος ο κατάλογος! Η Ελλάδα, όταν τελείωσε ο πόλεμος, ήταν η μόνη από όλες τις χώρες που είχαν εμπλακεί σε αυτόν που είχε λιγότερο πληθυσμό απ’ ό,τι όταν άρχισε. Αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά…

Και εσείς και ο Αλέξης Τσίπρας, έχετε πει πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να συμψηφίσουμε τις γερμανικές οφειλές με το ζήτημα του χρέους. Γιατί;

Γιατί είναι εντελώς διαφορετική τόσο η αφετηρία των δύο οφειλών, όσο και ο χαρακτήρας τους. Να μου επιτραπεί να σας διορθώσω. Όχι «δεν είμαστε διατεθειμένοι», αλλά ούτε καν συζητούμε κάτι τέτοιο. Προτάσσουμε το ηθικό χρέος της Γερμανίας να αναγνωρίσει τα όσα, βάσει της συμφωνίας του Παρισιού, το 1946, επιδικάστηκαν στην Ελλάδα και στο λαό μας, δηλαδή το αναγκαστικό δάνειο, την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών, τις επανορθώσεις για την καταστροφή της εθνικής οικονομίας και τις αποζημιώσεις των απογόνων των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Η αφετηρία του σημερινού χρέους της χώρας είναι εντελώς διαφορετική και βαρύνει τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε ή να επιτρέψουμε το συμψηφισμό δύο τόσο διαφορετικών πραγμάτων;

Αν εξαιρέσουμε το Die Linke, οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις πώς προσεγγίζουν το ζήτημα της ελληνικής απαίτησης; Υπάρχουν διαφοροποιήσεις μεταξύ τους; Θα μπορούσαμε να περιμένουμε χείρα βοηθείας από το SPD ή από τους Πράσινους;

Υπάρχουν ευρωβουλευτές στα συγκεκριμένα ευρωπαϊκά κόμματα και σε άλλα που αναγνωρίζουν το δίκαιο των ελληνικών αιτημάτων. Ο ρόλος τους είναι σημαντικός για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απήχηση των επιχειρημάτων μας. Άλλωστε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχουν αναλάβει να βολιδοσκοπήσουν οι Έλληνες ευρωβουλευτές που μετέχουν στις αντίστοιχες ομάδες. Όμως περισσότερη σημασία απ’ όλα έχουν οι πρωτοβουλίες και οι κινήσεις του ίδιου του γερμανικού Λαού, ο οποίος θα δώσει και τη λύση.

Πηγή: Κίνηση Ενεργοί Πολίτες

(Visited 33 times, 1 visits today)