Τις προάλλες βρέθηκα σε μια παρέα και η συζήτηση – αναπόφευκτα – στράφηκε στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Ακούω λοιπόν έναν φίλο μου να ρωτάει έναν άλλο, κοινό μας, φίλο τι θα ψηφίσει. «Τον Γενάρη ψήφισα Ποτάμι, αλλά τώρα λέω να ψηφίσω ΝΔ» απάντησε εκείνος.
Δεν με παραξένεψε η απάντηση. Η πλειονότητα των νέων ανθρώπων έχει σταματήσει πλέον να ψηφίζει με κομματικές «παρωπίδες». Ακολουθούν το (όποιο) ρεύμα της εποχής. Εγώ το αποδίδω στο γεγονός ότι ελάχιστοι πια είναι προσηλωμένοι σε κάποια ιδεολογία, όπως γινόταν παλιότερα, τότε που οι νέοι υποστήριζαν και υπερασπίζονταν με πάθος αυτό που πίστευαν ότι τους αντιπροσώπευε.
Δεν υπάρχει πια αυτό το πάθος, γιατί δεν υπάρχει (κατά την άποψη μου) και η αντίστοιχη εμπιστοσύνη στα κόμματα που «πρωταγωνιστούν» σήμερα στο πολιτικό σκηνικό, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ, που απογοήτευσε όσους – Αριστερούς και μη – τον ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές.
Βέβαια, ο ιδεολογικός «αποπροσανατολισμός» που επικρατεί σήμερα ευνοεί πολιτικούς «τυχοδιώκτες» που, στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, απέσπασαν αρκετές ψήφους με την – επικίνδυνη – ρητορική τους και κατάφεραν να μπουν στη Βουλή.
Όπως και να ‘χει, η «ρευστή» γνώμη των ψηφοφόρων (που σε μεγάλο ποσοστό δηλώνουν πως δεν ξέρουν ή δεν έχουν αποφασίσει ακόμη τι θα ψηφίσουν) είναι κάτι που θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν τα γνωστά, παραδοσιακά κόμματα και οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί.
Να είστε σίγουροι ότι στη σύντομη προεκλογική περίοδο που ξεκίνησε σήμερα και επισήμως, πολλά θα ειπωθούν, είτε ευθέως, είτε με υπονοούμενα και αιχμές. Και όσο πιο «θολή» είναι η κρίση μας, τόσο πιο εύκολο θα είναι να πέσουμε σε κάποια παγίδα πολιτικών και πολιτικάντηδων.
