Πρός τόν Ἱερό κλῆρο καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παροναξίας
«Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν,…» (Ἰωάν. Α΄, 14)
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἀνατέλλει καί πάλι πανίερη καί φωτοφόρος, γιά νά μᾶς προσφέρει χαρά, ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία στίς δύσκολες ἡμέρες πού διερχόμαστε ὡς ἀνθρωπότητα λόγω τῆς συνεχιζόμενης δοκιμασίας τῆς πανδημίας πού ἐξακολουθεῖ νά κυριαρχεῖ καί νά ρυθμίζει τή ζωή μας. Ἡ παρουσία τοῦ νεογέννητου Ἰησοῦ ἀνάμεσά μας γίνεται ἀφορμή νά πάρουμε τήν σκέψη μας ἀπό τά ὅσα δυσάρεστα διαδραματίζονται γύρω μας καί νά τήν κατευθύνουμε στήν χαρά τοῦ ἐρχομοῦ Του στόν κόσμο ἀναλογιζόμενοι τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός ὁ Ὁποῖος προσφέρει τόν Υἱό καί Λόγο Του ὡς Σωτήρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου.
Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ξεκινώντας τό Εὐαγγέλιό του ἀναφέρεται στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό ὡς Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, περιγράφοντας τά κύρια χαρακτηριστικά Του. Στό πρῶτο κεφάλαιο καί στόν πρῶτο στίχο ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης μᾶς πληροφορεῖ σαφῶς πώς πρίν ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο ὁ Χριστός προϋπῆρχε «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος» ἀλλά καί ὅτι εἶναι ἀχώριστος μέ τόν Θεό Πατέρα «…καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν…» καί βέβαια ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι Θεός «…καί Θεός ἦν ὁ Λόγος»(Ἰωάν. Α΄,1). Συνεχίζοντας ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς τονίζει πώς ὅλη ἡ δημιουργία εἶναι προϊόν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Λόγου Του «πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν.» (Ἰωάν. Α΄,3) ἀλλά καί πώς ὁ Χριστός ὡς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι τό μόνο ἀληθινό φῶς πού φωτίζει τήν ἀνθρωπότητα «Ἦν τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». ( Ἰωάν. Α΄,9)
Ὅλα τά παραπάνω στοιχεῖα ὅπως μᾶς τά παραθέτει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀποτελοῦν τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία περί τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἀφοροῦν στήν δική Του φύση καί ὑπόσταση. Ἡ ἄπειρη ἀγάπη Του ὅμως πού δέν ἄντεχε νά μᾶς βλέπει μετά τήν πτώση νά ταλαιπωρούμαστε ἀπό τήν ἁμαρτία, θέλησε νά τά μοιραστεῖ μαζί μας. Καί τότε συνέβη τό θαῦμα «καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν…» ( Ἰωάν. Α΄,14). Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται ἄνθρωπος, σαρκώνεται, εἰσέρχεται στόν κόσμο καί τήν ἱστορία, γίνεται, ὁρατός, αἰσθητός, μποροῦμε νά Τόν ἀγγίξουμε, νά Τόν δοῦμε, νά Τόν ἀκούσουμε, νά κοινωνήσουμε μαζί Του, νά ἀπολαύσουμε τήν θέα τοῦ προσώπου Του καί τήν μακάρια καί σωτήρια παρουσία Του στή ζωή μας.
Τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ γίνεται ἡ ἀπαρχή τής σωτηρίας τοῦ κόσμου. Τό μήνυμα τῶν Ἀγγέλλων πρός τούς ποιμένες «…ὅτι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ ὅς ἐστί Χριστός Κύριος» (Λουκ. Β’,11) ἀκούγεται ξανά καί ξανά ὄχι μόνο κάθε Χριστούγεννα ἀλλά κάθε ἡμέρα, κάθε ὥρα καί στιγμή πού ὡς ἄνθρωποι ἀντιμετωπίζουμε τήν σκληρότητα καί τόν πόνο αὐτῆς τῆς φθαρτῆς πραγματικότητας στήν ὁποία ζοῦμε. Ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου σκορπίζει παντοῦ φῶς, ἐλπίδα καί λύτρωση. Ὁ ἐρχομός Του ἔφερε στόν κόσμο τήν ὀμορφιά καί τήν χαρά πού τοῦ ἔλειπε. Τά Χριστούγεννα δέν ἀφήνουν πλέον κανένα περιθώριο ἀπελπισίας καί ἀπόγνωσης.
Γιά κάθε ἄνθρωπο πού παλεύει μέ τήν ἀνθρώπινη φθορά καί τήν ἀσθένεια, πού ὑποφέρει σωματικά, ψυχικά καί συναισθηματικά καί τώρα στόν καιρό τῆς πανδημίας ἀλλά καί πάντοτε, «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» καί μᾶς θεραπεύει, μᾶς στηρίζει, μᾶς ζητά νά ἐναποθέσουμε μέ πίστη τήν φροντίδα μας στά χέρια Του καί ὑπόσχεται νά ἀπαλλάξει τήν δημιουργία Του ἀπό τήν φθορά καί νά τήν ξανακάνει Παράδεισο.
Γιά ἕνα κόσμο πού καθημερινά γίνεται μάρτυρας τοῦ διχασμοῦ καί τῆς ἀναταραχῆς, τοῦ κάθε εἴδους ρατσισμοῦ ἀλλά καί τῆς βίας καί τῆς μισαλλοδοξίας «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» καί μᾶς ἑνώνει ὡς ἀδέλφια καταργώντας κάθε τι πού μᾶς χωρίζει καί μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας Του μᾶς καθιστᾶ μέλη τῆς οἰκογένειας τοῦ Θεοῦ.
Γιά ὅσους ἀπογοητεύονται καί ἀπελπίζονται ἀπό τίς πτώσεις καί τίς ἁμαρτίες τους «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» καί μᾶς καλεῖ νά ξεκινήσουμε μιά νέα πορεία μέ τήν ἀπόλυτη πίστη καί βεβαιότητα πώς καμιά ἁμαρτία καί καμία πτώση δέν εἶναι μεγαλύτερη ἀπό τό ἔλεος καί τήν ἀγάπη Του. Καί γιά ὅλους ἐκείνους πού ξυπνοῦν καθημερινά μέ τόν πόνο τῆς ἀπώλειας τῶν ἀγαπημένων τους, πού πενθοῦν γιά τόν χαμό κάποιου δικοῦ τους ἀνθρώπου καί βιώνουν τήν θλίψη τοῦ ἀποχωρισμοῦ πού ἐπιφέρει ὁ θάνατος, ἰδιαίτερα δέ αὐτή τήν περίοδο πού θρηνοῦμε γιά τά θύματα τῆς πανδημίας, «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» καί μᾶς βεβαιώνει πώς κάθε ψυχή πού ἔζησε ἑνωμένη μαζί Του ἀπολαμβάνει πλέον τήν πληρότητα καί τήν μακαριότητα της αἰώνιας ζωῆς στήν Οὐράνια Βασιλεία Του.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς πατρικῆς μου καρδιᾶς πρός ὅλους ἀνεξαιρέτως, ἰδιαιτέρως δέ πρός τούς ἀσθενοῦντες καί δοκιμαζόμενους ἀπό πένθος ἤ ἀνέχεια ἀδελφούς μας, τούς ἀποδήμους, τούς ναυτιλλομένους καί τούς ταξιδεύοντες, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ναξίους, Παρίους καί Αντιπαρίους, ὁ Τεχθείς καί Σαρκωθείς Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σωτήρ καί Λόγος τοῦ Θεοῦ νά μᾶς φωτίζει, νά μᾶς στηρίζει στόν καθημερινό μας ἀγώνα, νά μᾶς λυτρώσει ὁριστικά ἀπό τήν συνεχιζόμενη δοκιμασία τῆς πανδημίας καί νά μᾶς ἀξιώσει τοῦ δώρου τῆς σωτηρίας πού μέ τήν ἐνανθρώπησή Του προσέφερε ἁπλόχερα σέ ὅλο τόν κόσμο.
Χρόνια πολλά, εὐλογημένα, εἰρηνικά καί ἁγιασμένα!
Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
