Πού τοποθετείται μια εθελοντική δράση της κοινωνίας των πολιτών ανάμεσα στην ιδιωτική ιατρική και το Εθνικό Σύστημα Υγείας; Μία στις οκτώ γυναίκες θα παρουσιάσει καρκίνο
του μαστού κάποια στιγμή στη ζωή της. Η Επιστημονική Μαστολογική Εταιρεία, Ιαση-Στήριξη «ΕΜΕΙΣ» ιδρύθηκε πριν από τρία χρόνια και υποστηρίζει τη θεραπεία ασθενών με καρκίνο του μαστού οι οποίες ανήκουν σε οικονομικά ευάλωτες ομάδες. Επικεφαλής ο χειρουργός στο νοσοκομείο «Ρέα» Γρηγόρης Ξεπαπαδάκης και μέλη γυναίκες που νίκησαν την αρρώστια και εθελοντές γιατροί.
Το «ΕΜΕΙΣ» έχει περιθάλψει μέχρι σήμερα 52 γυναίκες, έχει πραγματοποιήσει περισσότερους από 2.000 προληπτικούς ελέγχους σε απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας και έχει χορηγήσει υποτροφίες για την παρακολούθηση εξειδικευμένων σεμιναρίων (διεθνώς αναγνωρισμένων από το International Breast Ultrasound School) σε νέους επιστήμονες. Ο κ. Ξεπαπαδάκης σπούδασε Ιατρική στην Ιταλία και από το 1987 εξειδικεύτηκε στον καρκίνο του μαστού, αρχικά στο «Ελενα» και κατόπιν στο Ογκολογικό Ινστιτούτο του Μιλάνου. Από το 1991 εργάζεται σε ιδιωτικές κλινικές στην Ελλάδα, ενώ για ένα διάστημα κατείχε θέση στην κλινική μαστού του ΙΚΑ.
Γιατί, ενώ προσπαθείτε σήμερα να προσφέρετε καλύτερη υγεία σε αδύναμους οικονομικά πολίτες, επιλέξατε τον ιδιωτικό τομέα και όχι το ΕΣΥ;
Προσπάθησα να μπω στο ΕΣΥ, αλλά φαίνεται ότι δεν είχα «άλλα» προσόντα, που δεν ήταν επιστημονικά. Ακόμη και ο καθηγητής μου στο Ιπποκράτειο στη διάρκεια της ειδικότητας, ένας ευλογημένος δάσκαλος, ο Μιχάλης Φιλιππάκης, μου είχε πει τότε: «Παιδί μου, εσύ δεν πρόκειται να βρεις θέση εδώ». Πού να πήγαινα; Στην επαρχία;
Τι πρόβλημα έχει η επαρχία;
Σε ένα περιφερειακό νοσοκομείο, τη μία δεν έχεις αιμοδοσία και την άλλη δεν έχεις αναισθησιολόγο. Στην ουσία είσαι παροπλισμένος ως γενικός χειρουργός. Ανοίγεις… καλόγερους. Οπότε έριξα όλο μου το βάρος στην εκπαίδευσή μου πάνω στο μαστό. Αυτήν τη στιγμή παρακολουθώ γύρω στις 22.000 γυναίκες, οι οποίες με έχουν επισκεφτεί από τότε που ξεκίνησα.
Αρα γίνατε πλούσιος από την Ιατρική;
Δεν είμαι πλούσιος σαν την Αγγελοπούλου, αλλά, δόξα τω Θεώ, δεν μου λείπει τίποτα. Είμαι της άποψης ότι από αυτά που σου δίνονται πρέπει να επιστρέφεις ένα μέρος πίσω αβασάνιστα και αγόγγυστα. Πρέπει να «γυρνάς» πράγματα στο σύμπαν, γιατί το σύμπαν μπορεί και να σε τιμωρήσει. Δεν μπορεί να στέκεσαι μπροστά σε έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας -και μέσα στην κακοτυχία του «δεν έχει και μία»- και να μην κάνεις τίποτα.
Το «ΕΜΕΙΣ» είναι προϊόν της οικονομικής κρίσης;
Οι οικονομικά αδύναμες γυναίκες πάντα υπήρχαν και εμείς πάντα τις περιθάλπαμε. Απλώς τώρα αυτό το ποσοστό αυξήθηκε. Ερχονται σε εμάς ζευγάρια που καταλαβαίνουμε από την εμφάνισή τους ότι πριν από λίγο καιρό δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα. Ελεύθεροι επαγγελματίες που τους κυνηγούν τα χρέη και είναι ανασφάλιστοι. Τι να πεις σε έναν τέτοιο άνθρωπο; Πούλησε το ρολόι σου για να σώσεις τη γυναίκα σου;
Το ΕΣΥ δεν λειτουργεί σε αυτές τις περιπτώσεις;
Γιατί μια γυναίκα που έχει καρκίνο του μαστού και έρχεται να χειρουργηθεί εδώ μπαίνει μέσα την ημέρα της επέμβασης και την άλλη μέρα βγαίνει, ενώ στο ΕΣΥ κάθεται στο κρεβάτι 15 ημέρες;
Κάθεται στο κρεβάτι μέχρι να δώσει φακελάκι;
Δεν νομίζω ότι είναι μόνο το φακελάκι. Τα πράγματα θα μπορούσαν να λειτουργούν καλύτερα. Δεν είναι δυνατόν μια γυναίκα που έχει καρκίνο στο μαστό να θέλει να πάρει μια σειρά για να χειρουργηθεί και να της λένε «έλα σε τρεις μήνες». Αυτό είναι τραγικό. Διότι αυτή η αρρώστια κάνει αναδιπλασιασμό κυττάρων κάθε 90 με 120 ημέρες.
Εάν ήσαστε γιατρός στο ΕΣΥ, θα παίρνατε φακελάκι;
Μπορεί και να έπαιρνα. Εάν κάποιος μου έδινε κάτι από ευχαρίστηση και επειδή θα αναγνώριζε ότι αυτά που δίνει η πολιτεία δεν αντιπροσωπεύουν αυτό που κάνουν οι χειρουργοί. Δεν θα ζητούσα όμως ποτέ. Εχει διαφορά. Δεν μπορεί να κρεμάς τον άλλο απέναντι και να του λες «θέλω τόσα για να σε χειρουργήσω»!
Οταν ήσαστε στο ΙΚΑ, παίρνατε επιπλέον χρήματα από τους ασθενείς;
Η σχέση μου με τον ασθενή ήταν πάντα πεντακάθαρη. Ποτέ το ιδιωτικό μου ιατρείο δεν λειτούργησε με ασθενείς του ΙΚΑ και, όταν με ρωτούσαν «Γιατρέ, τι θα μας στοιχίσει;», τους έλεγα ότι στο ΙΚΑ δεν έχουν υποχρέωση να δώσουν τίποτα σε κανέναν. Τώρα, εάν κάποιοι από ευγνωμοσύνη μού έδιναν κάτι… το έπαιρνα. Δεν το κρύβω.
Εχει αυξηθεί η εμφάνιση καρκίνου του μαστού;
Αυτή είναι η τάση. Ο ένας λόγος είναι ότι οι γυναίκες δεν γεννούν πια πολλά παιδιά και ο δεύτερος η μεγάλη τοξικότητα που θεωρώ ότι παίρνουμε από το περιβάλλον. Από την άλλη, σήμερα οι θάνατοι έχουν μειωθεί κατά σχεδόν 40{ebf2de1fdbfefdec110a02f4c927aa7ce558be84e5a322e6c41137cb467b3c6d}. Οταν ο καρκίνος εντοπίζεται κάτω από 5 χιλιοστά και δεν έχει ακόμα δημιουργήσει δυναμική για μετάσταση, θεωρητικά υπάρχει ίαση.
Οι Ελληνίδες κάνουν τακτικά εξετάσεις;
Δεν πάνε ποτέ! Αυτό είναι ένα άλλο δράμα. Πριν από λίγο καιρό επισκεφτήκαμε την Αρεόπολη με εθελοντές γιατρούς και εξετάσαμε 530 γυναίκες στο Κέντρο Υγείας. Ε, το 80{ebf2de1fdbfefdec110a02f4c927aa7ce558be84e5a322e6c41137cb467b3c6d} δεν είχε πάει ποτέ να κάνει αυτή την εξέταση!
Οπότε σήμερα χάνονται ακόμα γυναίκες με καρκίνο του μαστού;
Αυτό το θεωρώ αδύνατο. Με όλα τα στραβά που έχει το σύστημα, εάν σε βρουν έξω από δημόσιο νοσοκομείο, θα σε πάρουν από το πεζοδρόμιο και θα σε περιθάλψουν. Απλώς στην Ελλάδα δεν έχουμε διαχειριστεί τίποτα σωστά και φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Εάν υπήρχε ένας ορθολογικότερος τρόπος διαχείρισης των πόρων, θα είχαμε ένα ποιοτικό ΕΣΥ.
Ενα ποιοτικό ΕΣΥ θα συμπαρέσυρε και τον ιδιωτικό τομέα υγείας;
Με ένα ποιοτικό ΕΣΥ θα υπήρχε σοβαρός ανταγωνισμός. Σήμερα δεν υπάρχει ανταγωνισμός παρά μόνο μεταξύ ιδιωτών. Εάν, για παράδειγμα, το «Υγεία» πάρει ένα καλό μηχάνημα, θα ακολουθήσει και το «Ρέα».
Ο ανταγωνισμός από το Δημόσιο θα μείωνε και τις τιμές στην περίθαλψη;
Εάν υπήρχε καλή δημόσια περίθαλψη, ο κόσμος δεν θα πήγαινε στα ιδιωτικά νοσοκομεία. Στην Ιταλία, μια χώρα που είναι δίπλα μας, η ιδιωτική ιατρική είναι ελάχιστη και απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν ιδιωτική ασφάλεια.
Νιώθετε καμιά φορά ότι υποκαθιστάτε το κράτος;
Οχι! Ενα μικρό λιθαράκι βάζουμε εκεί όπου υπάρχει κενό. Προσπαθούμε.
Γιατί γίνατε γιατρός;
Μέχρι τα 16 μου ήθελα να γίνω μηχανικός σε καράβια. Ετοιμαζόμουν να δώσω εξετάσεις στη σχολή του Εμπορικού Ναυτικού και στις διακοπές μου εργαζόμουν σε ένα συνεργείο κοντά στο σπίτι μου στον Βοτανικό, που έφτιαχνε ρωσικά αυτοκίνητα. Ομως, αρρώστησε σοβαρά μια θεία μου και αυτό άλλαξε τη ζωή μου. Οταν την είδα μετά το χειρουργείο με τα σωληνάκια και σκέφτηκα ότι κάποιοι άνθρωποι την έσωσαν επειδή την «έκοψαν» και την «έραψαν», ήξερα ότι ήθελα να γίνω χειρουργός.
Περιοδικό "Κ"
